സന്ധ്യയ്ക്ക് സിന്ദൂരക്കോടി നല്‍കി
തിങ്കളാം ദേവന്‍ സുമംഗലിയാക്കി,
മാതൃദുഃഖം പേറുന്ന പകലിനോ
പകലവന്‍ മാറില്‍ സ്വാന്തനമേകി.
ജനനം മുതലവള്‍ പങ്കിട്ട സ്വപ്നങ്ങള്‍
സ്വഗൃഹം വാരി നെഞ്ചിലൊതുക്കവേ,
അറിയാതെയെങ്കിലും വാനില്‍ പരന്നവ
ചിത്രകാരന്‍ ചാലിച്ച വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ പോലവേ..
സിന്ദൂരക്കുറിയിട്ട സുന്ദരിപ്പെണ്ണിനായ്
നക്ഷത്രദീപങ്ങള്‍ താലം പിടിച്ചു
ഹൃദയം നിറയുന്ന സ്നേഹം തുളുമ്പവേ
വെണ്‍ചന്ദ്രകിരണങ്ങള്‍ രത്നങ്ങളായിതാ..
ഇരുമിഴികളിലൊന്നില്‍ നിറയുന്ന വിരഹവും
മറ്റൊന്നില്‍ സ്വപ്നത്തിന്‍ തങ്കതിളക്കവും
മനസ്സിന്‍ പ്രതിഫലനം ആയിത്തുടിക്കുമ്പോള്‍
സന്ധ്യ തന്‍ വദനവും ചുവന്നു തുടുക്കുന്നു..
നീലരാവിന്‍ ശുഭ്രമാം മഞ്ചത്തില്‍
ചന്ദ്രബിംബത്തിന്‍ ചുംബനമേല്ക്കവേ,
പതിയെ മനസ്സില്‍ മായുന്നു മറയുന്നു
പകലിന്‍റെ ദുഃഖവും സൂര്യന്‍റെ താപവും..
ഇനിയൊരുഷസ്സിന്‍ പിറവി തന്‍ നൊമ്പരം
എതിരേല്ക്കാനകലെ ഒരുങ്ങുകയാണവര്‍
വിരഹം വിതയ്ക്കുന്ന മൌനനൊമ്പരങ്ങള്‍
മനസ്സില്‍ നിറയും എന്നറിവോടു തന്നെ...
No comments:
Post a Comment